Ulokowali w kwartałach  

Metrów niewiele

Klatki schodowe

I sine okno co pali wieczorem

Nie jadę do was

Zbyt mały wasz świat

Więc pali się obraz

Wasza pochodnia widzenia

Zagrzała wam zmysły do granic

Dzisiejsza telenowela

Bo gdy zapukam do drzwi

Nie widzę miłego spojrzenia

Wasze sześciany  do spania

I świat dwie wiorsty w kwadracie

Wyrwałem się z blokowiska

Wybaczcie ma siostro i bracie

Choć wiem że żyjąc daleko

Na mnie już nie czekacie

Mam chęć wyrwać wam duszę

Umarły organ z przeszłości

Zamknęli was

Jak gołębie nieloty

Schowane za ścianą

Co nie czekają już gości