Wściekł się Lucyfer z Piekiełka, 

widząc śpiącego diabełka. 

Zbudziwszy, zaczął się pieklić: 

`Chcesz, by narody uciekli`?! 

Diabełek oczko otworzył: 

`Niechże się szef tak nie trwoży. 

Na cóż nam wszystkie narody? 

Przy nich zbyt dużo roboty. 

Szef niech policzy, czy warto 

przy wszystkich kotłach mieć wartę, 

do tego koszty drewienka` 

Wychodzi suma za wielka. 

Lepiej z ucieczki się cieszyć, 

budżecik możemy zmniejszyć, 

ci z góry zajmą się nimi, 

my zaś się w kosztach zmieścimy. 

Lucyfer ścisnął chwost w zębach: 

`Faktycznie, zbędna mitręga. 

Ludzi, by zmienić, za późno, 

nasza robota na próżno... 

Jednak... nie może ich zbraknąć. 

Co z pracą, gdy firmę zamkną? 

Tam, w czyśćcu, są nam niemili, 

zaś z nieba już wyrzucili.` 

Diabełek wskazał w róg Piekła: 

`Nie wszystka wiara uciekła. 

Jedni się u nas ostali, 

więc firma trwać będzie dalej. 

Onych nie trzeba pilnować, 

nam przy nich luzik pracować. 

O ogień nawet zadbali, 

pod kocioł wciąż dokładali.` 

Ta nacja próbie sprostała, 

naturę swą okazała - 

czujnie straż sami trzymali, 

zbiegów do kotła wciągali. 

Tak! Przyszłość nasza jest pewna, 

ich bytność etat zapewnia, 

więc, szefie, zamknijmy temat... 

gdyż chciałbym jeszcze podrzemać.