wyobraźnia mi skwierczy. jestem pewien, że 

zawiązało się bractwo osób powstałych poprzez 

najczęściej szczeniackie albo/i powodowane nudą 

pomazanie zdjęć na okładkach i wewnątrz tabloidów, 

gazetek z krzyżówkami, szkolnych podręczników. 

zbierają się za szafą, gromadzą w stryszanych walizach, 

za bojlerami, szczerbaci okularnicy mimo woli, nagle 

długowłosi łysole, brodate kobiety. 

przewodzi im pirat z hakiem zamiast dłoni, 

z czarną przepaską na oku (raz ma rysy 

Krzysztofa Ibisza,  raz twarz Idy Nowakowskiej, 

najczęściej jednak jest to półoślepiona 

randomowa fotomodeluś bez personaliów). 

krzepną, krystalizują się, łobuzy, stają 

odporne na upływ czasu (nie poluje na nie 

ten odbajkowiający wszystko skrzatojad). 

nieusuwalni, niereformowalni. 

coraz bardziej wtapiają się w rzeczywistość. 

świat wspomnień – stary kajzer Francesco di Colonna 

Habsburg, co już nie umie być nikim więcej, 

jak tylko marmurem, zostaje obalony, 

traci władzę, równowagę 

i leci z cokołu na trotuar. 

nastaje złe, bo wykoślawione, wewnątrzpowiekowy 

armagedonusiek: widziana rzeczywistość jest 

jak utwór Axel F ośmieszony przez cover Crazy Froga, 

wręcz szlachetny synth pop skażony przez 

dokłapane animowanym głosem `Be be`. 

fantazje nałażą na jawę. 

zdycha przeszłość, łagodny potwór-krasnalożerca 

traci zęby i pada z głodu. 

są długopisowe pajęczynki na łokciach Piłsudskiego, 

serca przekłute strzałami narysowane 

na przedramionach Doroty Gawryluk, głębokie 

szramy na policzku Kościuszki, 

czarcie kopyta wyzierające spod balowych sukien. 

realność wkłada się między bajki i zostaje 

zduszona okładkami książek dla pierwszoklasistów. 

trudno, widocznie tak musi być.