Ranek przyniósł mi nowinę – 

odmłodzonym o godzinę. 

O, to lubię – cofnąć czas. 

Tak co miesiąc, jeszcze raz! 

Skóra gładsza, muszę przyznać, 

znów rozpiera mnie tężyzna, 

chcę poskakać, jak za młodu, 

zrobić bzdurę bez powodu… 

Tylko… myśli złe już krążą – 

czy w przyszłości nie dołożą 

godzin, teraz mi urwanych, 

czyniąc z wiosny czas niechciany? 

Jest cofnięty? To wystarczy. 

Po co mam się poczuć starszym? 

Więc, choć wolę wiosnę, głos dam – 

Czasie, przy jesiennym zostań!