oto człek rozbitek sportowcem i draniem

ćwiczy intensywnie biegi z krańca w kraniec

ujął go dziennikarz niebieskim pytaniem

co weźmiesz na wyspę zwaną zmartwychwstaniem

chcę tylko przystanąć nie brać tam niczego

spotkać ludzi i posadzić owocowe drzewo

dojrzeć w jego cieniu potem rwać owoce

(karmić posmutniałych)

z wiadomością dobrą wrócić do edenu

wysłałem więc maila z wyspy zaludnionej

od złych wiadomości zapłonęły łącza

oto ja rozbitek na ziemi spalonej

(w proch się obróciłem)

eden już nie dla mnie walczyłem do końca

patrzę na sad z góry czekam na rozprawę

może chociaż chmury za dwoje skłębione

spadną deszczem który dobrą wiadomością

zazieleni drzewa i zakwitnie w porę

wróci ocalały z przylądka nadziei

kurczowo trzymając snujących się nitek

do kłębka przemiany pokornie iść będzie

i niczym centaur rozdarty na poły

dostąpi jedności pół człek pół rozbitek