But

Stary but stoi cicho w kącie,

Zapomniany i niepotrzebny.

Pozostały w nim tylko trudy,

A pomarszczony i zeschnięty,

Na zawsze pary pozbawiony,

Lecz swojej połowy stęskniony.

Spokojnie oczekuje losu wyrzutka,

Pozostawią go na ulicznym śmietniku,

Gdy jego życie jest pełne chwały i patosu.

Przemaszerował nieprzyjazne pola radzieckie

I podążył na wschód by walczyć za honor i ojczyznę,

Nie zważał na wrogów bezlitosnych i zapamiętałych, drogę i głód.

Przeszedł po gorących piaskach Afryki by brać udział w bitwie o Tobruk.

Poraniony ale szczęśliwy i stęskniony, wracał do Europy pod Monte Casino.

Na tych zboczach widział śmierci krwawe żniwo i krew czerwoną  jak maki.

Ale dzisiaj nikt nie szanuje jego zasług i ran, które nigdy się nie zagoiły, krwawią

Pozostał tylko cichy, zapomniany żołnierski trud i gorycz niedostatkiem potęgowana

Dziś pokrywa go wspomnień kurz,

I oczekiwanie końca cierpienia.