TĘCZA

otwarło się niebo życia dotychczas

grzmoty awantur płaczące okna

w bagnie depresji w deszczu łez stoję

choć przeciwdeszczowa kurtka wciąż mokra

pęcznieją myśli w deszczu analiz

krążą w synapsach w księżyca świetle

na końcu szeroko otwartych źrenic

tli się światełko czy tam dobiegnę?

błyskawice podłości dzwony niezgody

powoli cichną schną szyby płaczące

paruje niepewność lepszego jutra

gasną węgla kamienie gorące

przeszłość za nami znika w oddali

lęki przed jutrem dziś już nie męczą

nieśmiałe słońce rozświetla drogę

świat w pełnej krasie uśmiecha się tęczą

29.08.2023