Quo Vadis

Wychodząc na skrajnie wielki plac,

Nad łbem mając chmury.

Dręczony przez zabójce, którym jest kac.

Krajobraz ogółem ponury.

Lecz jeden ogniczek, mała iskierka,

Malutka nadzieja niewielka,

Schowana za węgłem - przegniły stryczek,

Dobrymi oczami w mnie zerka.

`Quo Vadis` - zapyta, licząc odpowiedzi,

Jednak mnie nie stać na odpowiedzi,

Dlatego już prysła, bez odpowiedzi,

Zostawiając mnie bez odpowiedzi.

A ja wiem i Ty wiesz,

Że takich iskierek miliony,

Czekają schowane, niespodziewanie wychodzą,

Dzięki nim nie jesteś stracony.