znakomity Wiersz.
świetna Poezja...

zapomniałem, znownie
Wszystko jest na swoim Miejscu.
tzn. u Pani, we Wierszu
inaczej
zmuszony będę napisać uk.równań,

piłka = piłkarka
fraszka - ?

tak siedzę u Pani i tak se myślę...
dziwne...
np.konkurs jakiś...
np."róbta co chceta"
np. jakiś Klasyk...
np. dawno temu.
dziwna to "para"
co?
"droga i po drodze"

a Pani?
Pani pisze Sercem,
a może
i nawet sama panina Dusza to Czyni...
i co?
i chce Pani być jak Ci wszyscy Klasycy.
mimo to... ?
oczekuje Pani Poklasku, Oklasku, itd.
na co?
po co?
dziwne...
cóż warta jest Poezja w Bamboszach, na przykład?
pojęła Pani?

czy Czytam ten Wiersz na Głos?
/jest prawie piata z samego rana/
a ja?
a ja ten Pani Wiersz... Wrzeszczę.
a ja tą proszącą paniną rozmowę z panem Bogiem ... z całych swych sił i mocy... Wrzeszczę.

panem Bogiem???,
prawie świętokradztwo

przepraszam.
Panem Bogiem,
oczywiście.
jak można, naturalnie,
to tak przy okazji...

Ludzie są szczerzy aż do bólu na tyle,
na ile maja z tego jakieś Profity.
dziwne to Zycie, proszę Pani

Liryka religijna jest najczęściej dialogiem "ja - Bóg" w cieniu zwykle milczącej publiczności. Również tutaj ten dialog nie rozwiązuje podstawowego problemu, z jakim boryka się człowiek: problemu krańcowego ludzkiego osamotnienia. Modlitwa zawsze nas zbliża do Niego, dialog zaś od Niego oddala. Dlaczego tak się dzieje? Ponieważ nie ma takiego z Bogiem dialogu, w którym nie padłoby oskarżycielskie pytanie o sens cierpienia zwierząt, kalek, kobiet, starców - i dzieci.