Widzę króla w oddali

na tronie złotym siedzi

w ręku trzyma berło

w drugiej jabłko złote

Korona czoło mu  zasłania

poddani pokłony składają

lecz ja jedna tylko patrze

i jego woli przeciwstawiam

Wiatr me włosy czesze

woda me nogi obmywa

ogień pali me serce

ziemia brudzi me ręce

Jego gniew budzi strach

śmiech tworzy zwątpienie

płacz zalewa plony

wahanie rodzi obawe

Dziś król umiera

jutro syn nim zostaje

później żoną jego jestem

no i noc się kończy

A ja z łóżka wstaje

i rozpływa się marzenie senne