Raj przeklętych, zagubionych

Wchodzę do niego.

Mokra ma twarz blada jak

Księżyc oświetlający drogę do wrót

Wyzwolenia.

Dusz śpiewy krzykliwe

Obezwładniające chaos.

Otchłań spoglądająca na kroki grzeszników

Odbicie jej uśmiechu na twarzy mej się rysuje.

Gałęzie jak szkielety martwych dusz.......................

Drzwi do królestwa zbawienia-

Kluczem do wrót sa życia cierpienia.