Jesień w Górnej Bawarii jest niezwykła...

od zawsze, kiedy pamiętam.

PYSZNIE SIĘ OPIĆ

przepysznie się opić zachłysnąć nad ranem

mlecznym powietrzem świeżością śpiącej rzeki

nasycić oczy pasteli bałaganem

co się jak płomień rozszalał bez opieki

otacza wioski rozlewa się w koronach

skrada zieloność na łąki spływa łuną

wszędzie go pełno w szczelinach i załomach

przebiega lasy liściastą mknie fortuną

stoję kamieniem spijając nektar roku

ot boski napój wzruszając się na mokro

czas babą zrzędzi a ja nie mogę kroku

zrobić choć siąpi i pierwsze płacze okno

w takich momentach zamieniam się w kocura

i chociaż życie nie bardzo mnie rozpieszcza

dobywam wiary co tętni gdzieś w pazurach

wystaje słomą z pogodnych butów wieszcza