SERCE  MOJE  SPOPIELONE  KOCHAĆ  NIE  PRZESTANIE.

ROZSYPANE PRZEZ WIATR NAD POLAMI, LASEM, MORZEM,

GDZIEKOLWIEK   OPADNIE   ODRODZI  SIĘ  KOCHANIE  CIEBIE…

W  MCHU, WRZOSIE, PAPROCI  I  TAK  TRWAĆ  BĘDZIE  -  BEZ KOŃCA…

MYŚL  O  TOBIE   MIMO MARTWEGO UMYSŁU ŻYĆ BĘDZIE

W  PŁYNĄCYCH  DŹWIĘKACH  ŻYCIA – FALUJĄCYCH KONARACH  DRZEW,

CYKANIU ŚWIERSZCZY, BLASKU ŚWIETLIKÓW, ZAPACHU MORZA.

CICHA JEST,  JUŻ  NIEWYMAGAJĄCA, NIEOCZEKUJĄCA…

WDZIĘCZNA, ŻE DANE  BYŁO  JEJ  ZAZNAĆ.

PRAWDZIWEJ – U SCHYŁKU  BYCIA…

KOCHANIE  POMIMO -   NIEWIELU  JEST  TO  DANE…

TO WYCZEKANY  SKARB  NAJCENNIEJSZY  DANY  MI  OD  BOGA…

MAM KOGO  KOCHAĆ, O  KIM  MYŚLEĆ –

PRZED  SNEM, W  PRZERWACH  CODZIENNOŚCI, KTÓRA  NIE  JEST  JUŻ  SZARA.

ROZŚWIETLONA   WSPOMNIENIEM RADOŚCI, GESTU  UTRWALONEGO  NA KLISZY  PAMIĘCI.

NIE  JESTEM  JUŻ  SAMA.

JUŻ  NIE  PYTAM,

JUŻ NIE CZEKAM.

JESZCZE   JESTEM…