Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2012-11-24 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 2246 |
SERCE MOJE SPOPIELONE KOCHAĆ NIE PRZESTANIE.
ROZSYPANE PRZEZ WIATR NAD POLAMI, LASEM, MORZEM,
GDZIEKOLWIEK OPADNIE ODRODZI SIĘ KOCHANIE CIEBIE…
W MCHU, WRZOSIE, PAPROCI I TAK TRWAĆ BĘDZIE - BEZ KOŃCA…
MYŚL O TOBIE MIMO MARTWEGO UMYSŁU ŻYĆ BĘDZIE
W PŁYNĄCYCH DŹWIĘKACH ŻYCIA – FALUJĄCYCH KONARACH DRZEW,
CYKANIU ŚWIERSZCZY, BLASKU ŚWIETLIKÓW, ZAPACHU MORZA.
CICHA JEST, JUŻ NIEWYMAGAJĄCA, NIEOCZEKUJĄCA…
WDZIĘCZNA, ŻE DANE BYŁO JEJ ZAZNAĆ.
PRAWDZIWEJ – U SCHYŁKU BYCIA…
KOCHANIE POMIMO - NIEWIELU JEST TO DANE…
TO WYCZEKANY SKARB NAJCENNIEJSZY DANY MI OD BOGA…
MAM KOGO KOCHAĆ, O KIM MYŚLEĆ –
PRZED SNEM, W PRZERWACH CODZIENNOŚCI, KTÓRA NIE JEST JUŻ SZARA.
ROZŚWIETLONA WSPOMNIENIEM RADOŚCI, GESTU UTRWALONEGO NA KLISZY PAMIĘCI.
NIE JESTEM JUŻ SAMA.
JUŻ NIE PYTAM,
JUŻ NIE CZEKAM.
JESZCZE JESTEM…
oceny: bardzo dobre / bardzo dobre