gdy prosisz o czas do namysłu
sięgam po liście
zostawił je wiatr w zielonym wazonie

kruszą się ziarna zbóż
sypią pod nogi

dłonie na stole blade
ubrudzone kredą myśli
rozmazują ciszą
portret na ścianie

za horyzontem chmury
wzbierają deszczem

ulatują w błękit zakochane oczy

poprawiony :)

Można edytować wiersz przed pierwszym komentarzem
po komentarzu ta opcja zostaje zablokowana - druga wersja lepsza moim zdaniem, pozdrawiam :)

Bardzo ładny wiersz.