Te płonące ogniem oświecenia, te nazywane tęczą 

Póki co nie widziały śmierci, póki co trzeźwo patrzą 

Łapczywie wchłaniają obrazy, współgrają z wyobraźnią  

Noszą czyjeś imię, kochają tak samo razem z duszą  

Krzyczą zza powiek, pamiętają znajomych spojrzeń mnóstwo  

Dostarczą euforii więc zniknie smutek i tęsknota 

Gdy drugiej parze, pięknu dadzą się porwać  

Wolą gorzkie krople mieszać w kroplach deszczu  

W tym niewidocznym płaczu minąć setki ślepców  

One mówią wszystko a czasem nawet więcej 

Gdy kłamiesz, z pewnością nie będą sprzymierzeńcem 

Spectrum mam szerokie, od żywych widoków po te martwe  

Bez żadnej chemii zobacz, dotknąć kolorów potrafię  

Gra spojrzeń, oczy znów Ci powiedzą wszystko