(czyli - instrukcja obsługi obłędu)

I

„Za dużo was

na jedną twarz.”

Osoba szalona, posiadająca mimo swojego szaleństwa jakiś pogląd na jakąś sprawę, powinna ów pogląd skrzętnie przed światem ukrywać, żeby swoją osobą go przypadkiem nie zdyskredytować. Inaczej jest z poglądami, których taka osoba nie wyznaje. Te powinna jak najwiarygodniej manifestować, rozgłaszać, działając tym samym na niekorzyść lansowanych nurtów myślowych. W swoje usta winna wkładać jedynie te postulaty, na myśl o których uruchamiają się w niej odruchy wymiotne.

Przewaga ilościowa manifestowanych poglądów niewyznawanych nad utajnionymi poglądami wyznawanymi oczywiście przyczynia się do zniekształconego odbioru takiej osoby. Trudno jest wówczas wskazać pogląd, którego by ona nie głosiła, a tym samym znaleźć klucz do jej światopoglądu. Etymologia słowa wariat wskazuje właśnie tą zmienność, czy też mnogość „wariantów” danej osoby.

II

„Jesteś nienormalny

ponad normę i poniżej,

pożegnania zmysłów

coraz bliżej.”

Szczerość u wytrawnego wariata występować może jedynie w jego rozmowach z samym sobą, których zwerbalizowana forma ze względu na niebezpieczeństwo ujawnienia prawdziwych przekonań zdarza się rzadko. Częściej przybiera więc formę dyskretnego procesu myślowego, który, im mniej ma wspólnego z rzeczywistością, tym jest (dla niego) klarowniejszy. Odchodzenie od zmysłów sprzyja dochodzeniu do niespotykanych wniosków.

III

„Twój umysł jest przyczajonym tygrysem,

z którym spacerujesz po parku.

Choć czasem go obsiądzie stado kanarków

– słowa za zębami grzecznie zaparkuj.”*

Nieobliczalność nie jest cechą szaleństwa. Wręcz przeciwnie - często jest właśnie objawem rozwagi. Rozsądny szaleniec przechodzi bezpośrednio od myśli do czynów, z pominięciem słów i innych niewerbalnych zwiastunów, żeby uczynić podejmowane przez siebie przedsięwzięcie bardziej zaskakującym, a przez to skuteczniejszym. Tylko taka strategia działania pozwala mu ominąć prewencję i prawdopodobnym uczynić osiągnięcie postawionych sobie celów.

*autorem fragmentów rymowanych jest ta część autora fragmentów nierymowanych, z którą autor ostatnio się nie identyfikuje.