Dwanaście miesięcy

Blisko rzeczki, tuż przy łące,

raz spotkały się miesiące,

by pod chmurką czy obłokiem

wnet się spotkać z panem Rokiem.

- Opowiedzcie dzieciom ładnie

jaka rola wam przypadnie.

Każdy miesiąc się rozsiada

i o sobie opowiada:

- Rękawiczki, szalik, czapka

to dla mrozu jest pułapka.

Zaraz stopnie mu obliczę.

- dumnie ręce zatarł Styczeń.

- Ja zimniejszy jestem chyba,

wzorki maluję na szybach.

Trzeba wkładać ciepłe buty.

- cicho się odezwał Luty.

- Ze mną sprawa bardzo prosta.

Gdy nadchodzi pani Wiosna

wezwać słonko się odważę.

- słusznie zauważył Marzec.

- Jestem miesiąc, który pono

świat zabarwia na zielono.

Trawka, kwiatki, sami wiecie.

- szybko się pochwalił Kwiecień.

- W sadach drzewa pielęgnuję,

kolorami świat maluję.

Moje ciepło – ludziom Raj.

- wesolutko westchnął Maj.

- Kroczę szybko tuż za majem,

i czereśnie wam rozdaję,

pierwsze po tak długiej przerwie.

- zauważył miesiąc Czerwiec.

- Upałami krówki nużę,

u mnie są gwałtowne burze.

Ziemia dużo wody chlipie,

bo ja jestem psotny Lipiec.

- U mnie w polu ciężka praca

smacznym chlebem się odpłaca.

Mam i miodu plastry wielkie.

- uradował się pan Sierpień.

- Już orzeszki z drzew spadają,

wrzosy w lasach zakwitają.

To ja witam panią Jesień.

- po cichutku westchnął Wrzesień.

- Wszystko z pola już zwiezione

i zapasy zgromadzone.

My jesieni zawsze wierni.

- tak rozmarzył się Październik.

- Liście wszędzie opadają,

a kolorki różne mają.

Jest już zimno i wciąż pada.

- doszedł głosik Listopada.

- Już jest zdjęty supeł z wora.

Na prezenty przyszła pora.

Z Mikołajem tańczą ludzie.

- tak wesoło rzekł im Grudzień.

A pan Rok uśmiechem świeci:

- Wy jesteście moje dzieci.

Świadkiem będzie nam obłoczek,

poskładany cały roczek.

Mam dwunastu was wokoło.

Teraz bawmy się wesoło,

a gdy przyjdzie mi ochota

za rok będzie inna psota.