Świetnie i przygnębiająco, jak prawie zawsze u Ciebie.
"uwolnimy nieczytelne sygnały dymne
i przegonimy dobre duchy
by nie zepsuły nam zabawy
w upadłość interesu"

Lubię te wersy. No i tłustą Lady Makbet, która nie robi nic, oprócz umywania rąk. Tak smutne, że aż śmieszne.

"Zły wiersz" w cyklu "Manifest rekonstrukturalistów" - to zaledwie częściowy manifest poetycki, w którym co prawda zdefiniowano cechy złej poezji /w złych wierszach/, ale nie podano żadnego programu naprawczego. To, co obarcza dzisiaj poezję, to:

- starcia na słowa dzielone /są jak włos/ na czworo /ale... po co??/;

- przyszło /nam poetom/ wić zbyt małe /własne/ gniazda bez żadnych znaków szczególnych /a efekt taki, że nasze poetyckie wytwory per saldo niczym od siebie się nie różnią/;

- /powszechne wśród piszących/ wodolejstwo i tłusta lady Makbet /krytyki literackiej, wyznaczającej cele i trendy/, która nie robi nic oprócz umywania rąk /w rezultacie stały dokonujący brak pasterza dezorientuje całe środowisko/;

- wszystkie /poetyckie/ chwyty dozwolone choć piekło /skopanego wiersza/ wciąż da się wyjaśnić niejasną do końca licencją poety.

Na wszystkie te /oraz inne/ przekleństwa współczesnej poezji polskiej szan. Autor nie widzi żadnego antidotum.

jak ostatni durnie wyhodujemy coś z Szekspira, uwolnimy nieczytelne sygnały dymne /itd., itd., itd./

(patrz ostra samokrytyka, zawarta w finalnych wersach)

Złe wiersze

(patrz tytuł)

najłatwiej rozpoznajemy u innych. U siebie mamy z tym taki sam problem, jak z tą bel/k/ą słomy w oku ;(