gdy ból nie pozwala ci wstać z podłogi

błagasz jedynie o chwilę wytchnienia

lecz łzy nie chcą przestać dziś płynąć

cierpienie ulega nieobecności granic

opuszczone dłonie drętwieją z zimna

nie chcą nawet poczuć lekkiego ciepła

obrzmiałe powieki są ciężkie i słone

resztkami sił sprawdzają mijające minuty

misja zegara wywołuje irytujące myśli

kaleki oddech traci oczywisty rytm

wargi zaciskają się niezwykle intensywnie

szept pragnie swej pierwotnej potęgi

wszelkie wątpliwości obnażają się dotkliwie

przerażająca prawda ujawnia swe oblicze

sen nie ocali męczennika zbyt wcześnie

wpierw umożliwi mu zniszczenie rozsądku

kiedy już dusza natknie się na ukojenie

ulga zmieni odcień słów kocham Cię