Czuła się jak żywy ogień zamknięty w bryle lodu. Walka dwóch żywiołów. Energiczna, przepełniona bólem i pięknem. Lód powoli się stapia, każdy wie, że ta chwila nadejdzie, chwila w której ogień pokona lód i wydostanie się z mroźnego uścisku.

Wiedziała ,że to musi nastąpić, że nic nie trwa wiecznie ale delektowała się tą magiczną chwilą. Moment ten trwał krótko ale ona czuła jakby czas się zatrzymał a dany moment wciąż trwał. Ona pływała wśród fal tej chwili, śmiała się i płakała ze szczęścia na przemian. Powietrze nasączone było słodyczą, oddychała głęboko, czuła że w końcu żyje.

Upojona tym czasem zapomniała o wszystkim innym, nic nie miało dla niej znaczenia. Tylko ta duchowa rozkosz, którą odczuwała całym swoim ciałem. Przeszkody, które wcześniej były dla niej nie do pokonania nagle znikły, nie było ani jednej. Idylla o której zawsze marzyła przestała być tylko jej sennym złudzeniem. Mogła tego dotknąć i odczuć dreszcz wszystkich możliwych emocji, który przepływa przez jej ciało...

Tylko na chwilę.