Za czym tak gonisz, czy może uciekasz, 

aż pęd odrywa dni od kalendarza; 

miara sekundy to życie człowieka – 

nawet nie dojrzy, jak szybko się starzał. 

Nie ma odwrotu przed ciągłym tykaniem, 

ruchem wskazówek biegnących na akord; 

każdy chronometr ma swoje wyzwanie, 

drganie atomu czy w ruchu wahadło. 

Czasy lokalne, zsynchronizowane 

z siecią globalną wzajemnych połączeń, 

kryją za sobą odwieczne zmagania, 

nim się spowolnią i z biegu wyłączą. 

Wtedy usiądą w bujanych fotelach, 

fajkę pykając nabitą wspomnieniem, 

zbiorą obrazy błądzące bez celu, 

z życia spowiedzią oczyszczą sumienie. 

Zliczą wagony pędzące donikąd, 

(nie nakręcając dworcowych zegarów), 

aż w świadomości na dobre zanikną, 

tocząc się z wolna ku innym wymiarom.

Zbigniew Jaszczyk

foto net