Przejdź do komentarzyBidul
Tekst 31 z 74 ze zbioru: Szczęście
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz biały
Data dodania2017-08-20
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń1540

Ja odrzucony

Krzyczę mamo

Na to uśmiecha się

Cały życzliwy świat

Wszyscy chcą pomóc

I czują powołanie

Jebani pedagodzy

Sucho rozbrzmiewa

Pomóc pomagać pomoc

Mi czy sobie

Zimna szyba oddziela spacją

Słowo dom od słowa dziecka


  Spis treści zbioru
Komentarze (2)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Matka Natura - Bóg wie, czemu - zbyt często porzuca swoje dzieci nawet na etapie jaja. Taki fak fokus!

A jaki tego dla nas sens? Rządzą nami podobno dużo od nas potężniejsze geny. Te najlepsze w tyglu życia przetrwają, inne muszą, jak te plewy, odpaść.

I co do tego ma dziecko? Pozostaje na swej krótkiej drodze jako wykrzyknik
avatar
To, że są bezdzietne małżeństwa

- które przez dziesięciolecia bezskutecznie starają się o dziecko -

tuż obok za rogiem porzucone w bidulu (patrz tytuł) dzieci,

to ten chichot szatana
na kolanach w domu Pana
© 2010-2016 by Creative Media
×