Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2018-03-04 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 1501 |
cisza
Słyszysz ją? Jak pięknie brzmi?!
Niskie tony dźwigają krople łez
brzemienne w niepokój,
by uderzyć z wysokości
tysiącem pereł rzuconych na szkło.
Przejścia jak mosty wiszące
ubrane w ryzyko,
a pomiędzy nimi chwilowa ufność
i czyste piękno w ferii dżwięków nigdy niewybrzmiałych.
Akordy miłości jak ognia języki,
żywe, palące dotkliwie.
Dźwięki żalu - wijące meandry,
bez nadziei na ujście do morza.
Tony radości niczym niezmąconej
- podskoki głupie i szalone.
…………………………………………………..
Czy tak brzmi Twoja cisza?
Erato, 21.11.2017
Czy można opowiedzieć dźwięk, wyobrażając go obrazem, emocją, kolorem? Zapytana o język myśli osób głuchoniemych w pierwszym momencie zgłupiałam, bo w jakim języku może myśleć osoba żyjąca w świecie bezwzględnej ciszy. Pomógł mi znajomy, zawodowy tłumacz głuchoniemych - myślą w miganiu.To uruchomiło serię pytań o dżwięki właśnie, niskie, wysokie, tworzące całości o zabarwieniu smutku, żalu, radości...
oceny: bezbłędne / znakomite
Znam świetnie przypadek tinnitusu po wypadku samochodowym, kiedy to w uchu pojawiły się obce dźwięki. W okresie początkowym jest to horror, ale jednocześnie straszne i fascynujące zjawisko, co może wyrabiać mózg, kiedy do ucha nic nie dochodzi. Słyszy się na przykład grzechotanie węży, huk morza, ptasie wrzaski, jakieś piski, maszynę rozwalającą asfalt. Na szczęście po latach jest to przeważnie monotonny szum lasu w czasie burzy. Mózg stara się to ignorować. Drugie ucho musi starać się wszystko nadrobić, ale dźwięki, które do nas dochodzą, dają nam orientację, skąd pochodzą. Jedno ucho nie potrafi sobie z tym dobrze poradzić.
Cisza jest ciszą. Daleko w tle mogą być dźwięki. Byle nie za blisko.
oceny: bezbłędne / znakomite