Na ilustracji wzorcowy kandydat na członka rady nadzorczej spółki skarbu państwa.

Oni są już blisko

Podobno oni są już blisko. Tak blisko, a tak daleko, chciałoby się powiedzieć – prawdy. Piszę „oni”, bo dla mnie to obcy. Żywiołaki. Od żywiołu. Widzę tę prawdę z całym bukietem wspaniałości. To jest prawda o ludziach. Mrozy zelżały, zbliża się wiosna, a wraz z nią wilgotne wiatry. Jeśli mielibyśmy poważnie traktować św. Tomasza z Akwinu i jego nauki, to właśnie w łonach kobiet wolnych od zbrodni antykoncepcji, tych kobiet, które odbywały akt prokreacyjny w pierwszej dekadzie stycznia, tworzą się zarodki żeńskie z uszkodzonego nasienia. Jeśli w podanym terminie akty prokreacyjne były liczne, to jesienią możemy się spodziewać wysypu kalekich, chybionych, nieudanych mężczyzn (za św. Tomaszem z Akwinu). Czyli dziurawców. Panie mogą klaskać wargami mniejszymi, ale panowie powinni bujać workami biorąc pod uwagę fronty atmosferyczne, inaczej przypadkowe zasiewy w niedogodnych terminach wciąż będą narażane na wilgotne wiatry. Ze względu na występowanie uszkodzonego nasienia u niektórych mężczyzn, w takich związkach wskazany jest płodozmian czyli zasiew obcym materiałem siewnym. Tyle w zakresie wskazań prokreacyjnych.

Na czele spółki akcyjnej stoi rada nadzorcza z prezesem. Rada nadzorcza ogarnia całość prowadzonej działalności i podejmuje decyzje o charakterze strategicznym, mając na uwadze kondycję przedsiębiorstwa. Z drugiej strony rada nadzorcza pracuje dla akcjonariuszy. Często bywa, że w krótkotrwałej perspektywie dochodzi tutaj do konfliktu interesu. Dlatego zarządzanie S.A. jest sztuką.

Jednak patrząc z krótkiej perspektywy, na stołkach zamiast członków można posadzić osły, zaś na fotelu prezesa - kozła. Przez jakiś czas wszystko będzie działać, ponieważ niższa kadra ogarnia i realizuje bieżące projekty, przedsięwzięcia i założenia. Osły muszą tylko wysiedzieć w miejscu przez kilka godzin, popijając mineralkę, a kozioł musi otworzyć i zamknąć posiedzenie. I będzie się kręcić. Najpierw powolutku w dół. Niezauważalnie. Dopóki nie zmieni się sytuacja na rynku, coś nagłego nie wyskoczy, ktoś nie wydyma. Ale niestety, czas nie stoi w miejscu, a żadna S.A. nie jest jedyną w branży. Ma konkurentów. Jeśli nie we własnym kraju, to tuż za granicą. Konkurenci nie śpią. Mało tego! Rzadko się zdarza, żeby człony rady S.A. były tam osłami. A to dlatego, że do rady nadzorczej nie wchodzi się ot, tak sobie, z ulicy. Tylko dlatego, że się wywija różańcem. O, nie!

Oczywiście rada ma do dyspozycji analityków, ekspertów, ale który osioł będzie słuchał ekspertów, skoro i tak tego nie przetworzy, a poza tym jego zadanie polega na siedzeniu z godnością człona. Im mniej głosu będzie zabierał, tym lepiej dla niego. Na koniec powie, że to nie on podejmował decyzję, że był tylko członkiem. Jak zwykły człowiek. Zwykły członek.

Widzę tę prawdę:

Gabinety rad nadzorczych spółek skarbu państwu są za dobrej zmiany jak sztafeta, z tym, że zamiast biegu jest konkurencja polegająca na wysiadywaniu zadów. Ile się da, ale dobre i kilka miesięcy. Kolejki są do tych gabinetów, jak od Nowogrodzkiej w pizdu. Oczywiście nikt nie stoi na dworze i nie marznie. Te kolejki ustawiają się do decydentów, ale jeślibyśmy zsumowali ich długość, to będzie właśnie jak od Nowogrodzkiej w pizdu. Smutna prawda jest taka, że nie starczy dla wszystkich. A dla kogo nie starczy, ten będzie żywił urazę i wywoływał niesnaski. Dlatego musi być utrzymana sztafeta. Dopóki nie będzie trzeba podejmować decyzji, dopóty będzie cacy.