- Dziękuję - wychrypiał ledwo dysząc Skien.

- Zaspokoiłam swoje żądze, więc nie dziękuj - odpowiedziała Sybilla wtulając się w ramiona leżącego druida i przykrywając ich skórami.

- Ktoś taki jak ty nigdy nie jest syty...niezmiennie...od tysiącleci - wyszeptał w zamyśleniu Skien. Królowa spojrzała na niego z nieudawanym zaciekawieniem.

- Cielesne uciechy jak i wojna są dla mnie jednako przyjemne, taki mój urok - odpowiedziała.

- Co to za miecz ? - zapytał druid zmieniając temat.

- Erdrin, broń z czasów gdy byłam sędzią i wymierzałam sprawiedliwość. Zagubił się dawno temu...

- Dlaczego teraz się odnalazł ?- drążył temat Skien.

- Nirgal, Obserwator tak jak ja kiedyś, przybył tu by mi przypomnieć o moich powinnościach względem Źródła i zasygnalizować, że zdrada została mi wybaczona.

- Zdrada ?

- Poddałam w wątpliwość rozkaz i przystąpiłam do armii Gabriela, buntownika i wichrzyciela- odpowiedziała Sybilla i po chwili dodała - Wszystkie światy na których istnieje życie to jeden wielki eksperyment nad którym czuwają Obserwatorzy i Inżynierowie. Jeśli coś idzie nie tak, modyfikujemy. Jeśli nadal nie jesteśmy zadowoleni z rezultatu wdrażamy eksterminację w formie kataklizmu naturalnego lub broni biologicznej. Jeżeli ktoś to przeżyje, to tylko silne jednostki. Moim zadaniem niejednokrotnie było dobić ocalałych, czasem zdarzało się że zapadała decyzja o ukierunkowaniu rozwoju danych istot. Wszystko w imię nauki. Ja kierowałam się prawami natury, prawem, że każdy ma prawo do życia nawet jeśli jest niedoskonały. I nie żałuję podjętej decyzji.

Nastąpiła cisza, którą przerwał druid.

- Został na nas wydany wyrok, Nirgal jest jego zwiastunem, prawda ?

- Zrobię wszystko by ocalić ten świat - odpowiedziała bez wahania królowa i po chwili, gryząc delikatnie opuszek ucha Skiena i przytulając się mocniej, dodała - Chcę jeszcze.