To Ty schodzisz z nieba

To Ty schodzisz z nieba do naszego miasta.  

To Ty, moje mia­sto rozjaśniasz o północy.  

To Ty, w żłóbku przyjmujesz mieszkańców świata.  

To Ty, wypełniasz to, co głosili prorocy.

Twoja miłość sprowadziła Cię na ziemię  

I jaśniejącą łuną ude­rzy­ła w ciemności.  

Właśnie wie­rzący tworzą poprawne plemię,  

Pragnąć wypełniać dobroduszne powinności.   

O, Boże danego nam błogosławieństwa,

Jakaż miłość rwała Twe serce do człowieka.

Co śpiewali aniołowie dla maleństwa,

Że świat w tak przecudne piękno niebios obleka.

Bóg nie przychodzi po złociste pałac,   

Lecz szuka pokornego, co sercem miłuje.  

Tuli grzesznika, co do Niego kołacze,

Duszy szlachetność nad skarby świata ceduje.