Przejdź do komentarzyRadość z rozwoju
Tekst 22 z 134 ze zbioru: Blaski i cienie
Autor
Gatunekobyczajowe
Formaproza
Data dodania2019-04-05
Poprawność językowa
- brak ocen -
Poziom literacki
- brak ocen -
Wyświetleń1589

Radość z rozwoju



Życzą nam byśmy żyli sto lat, a nawet i więcej.  Jednak ludzki organizm jest tak zaprogramowany,

że dopóki trwa podział komórek dokonuje się proces wzrostu. Stało się oczywistym faktem,

udowodnionym przez dwóch amerykańskich lekarzy - L.Hayflicka i P. Moorheadema, że komórki

ludzkiego ciała mają ograniczona ilość podziałów. Człowiek zaraz po wejściu w okres dojrzewania

zaczyna się starzeć. Kiedy człowiek traci z czasem urodę, zaczyna odkrywać inny wymiar własnej

egzystencji. Odrywa się od tego,co zewnętrzne, a poszukuje wewnętrznych wartości, których nie

zniszczy czas, starość, a nawet śmierć.

Jest takie powiedzenie, że żadna starość nie dotknęła miłości i tylko z jej braku wielu umiera.

Człowiek w starości odkrywa nowy proces – dostrzega  w sobie komórki wiary, nadziei i miłości.

Zna objawy. Przygotowuje się do nowej tajemnicy wzrostu i wie dokąd zmierza.  Nie żyje już dla

śmierci, ale pragnie w miłości zanurzyć się w Źródle Życia.

Ludzkość od początku dziejów poszukuje takich wartości, które zapewnią nieśmiertelność.


Należy pamiętać !

Owoc na drzewie czasami jest piękny na zewnątrz, lecz w środku jest

cały czarny – zgniły.

Czas starzenia niech będzie radosnym odkrywaniem pełni  życia.


  Spis treści zbioru
Komentarze (0)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
brak komentarzy
© 2010-2016 by Creative Media
×