Autor | |
Gatunek | obyczajowe |
Forma | proza |
Data dodania | 2019-05-03 |
Poprawność językowa | - brak ocen - |
Poziom literacki | - brak ocen - |
Wyświetleń | 1656 |

Ziarnko piasku
Ludzie byli szczęśliwi. Młyn tworzył mąkę, był chleb i bułki. Lecz pewnego razu ziarenko piasku wdarło się między tryby maszyny. Jeden tryb narzekał na drugiego, że nie umie się dostosować do zasad wzajemnego współżycia. Trwało to do czasu, gdy jeden z trybów uległ zniszczeniu, wtedy skończyło się także szczęście ludzi. Maszyna nie pracowała, nie przysparzała dobra, brakowało chleba. Powstały kłótnie i wzajemne oskarżenia.
Podobnie dzieje się w stosunkach wzajemnych między ludźmi, gdy są oparte o zdrowe zasady - przykazania, gdzie jeden troszczy się o drugiego, wtedy rozkwita szczęście. Jednakże, gdy we wzajemne relacje wkradnie się grzech, to wszystko zdąża ku ruinie, ku kłótniom, waśniom, a nawet może być przyczyną wybuchu wojny. Wtedy – albo w czas usunie się przeszkodę, albo pozostaje tylko rozpacz, krzywda i ruina. Wszyscy jesteśmy zobowiązani, aby strzec zdrowych, wzajemnych relacji i nie wprowadzać ziarenka piasku - grzechu, bo ono potrafi zniszczyć nawet najpiękniejsze szczęście.
Motto!
Dzielić się szczęściem to sprawiać, by było go o wiele więcej.