Mój dom

Jest, takie miejsce na ziemi,

to opolski, stary gród,

skąpany w bujnej zieleni,

lekarstwie moich płuc.

Jest miasteczko, na tej ziemi,

to  Otmuchów, to  mój dom,

i nic tego dziś nie zmieni,

nawet groźny z nieba grom.

Już o świcie, świergot ptaków,

budzi mnie każdego dnia,

radość niczym czerwień maków,

w tym miasteczku, tak się ma.

To ojczyzna, moja mała,

tu rodzina, tu mój dom,

wicher myśli złe odgania,

by radować, duszę mą.

Gdy wyjadę, lecz powrócę,

do rodzinnych, dawnych stron,

do ojczyzny mojej małej,

bo tu zawsze jest mój dom.

Jest  miasteczko na tej ziemi,

to mój dom.