Na niebie bałwany, w morzu również one, 

kiedy sztorm szaleje, fale są spienione. 

Statkiem jakże rzuca, na prawo i lewo, 

Posejdon wkurzony i Hafejstos do tego. 

Latarnia na Faros, by nie zbłąkać płonie 

do domu daleko, może nie utonie. 

Żona wiernie czeka, na bałwana swego, 

w domu jest bożyszczem, więc przytuli jego. 

Syreny zamilkły, zgubnie nie śpiewają , 

dla tych marynarzy, którzy z mórz wracają. 

A kiedy powrócą, znów w morze wypłyną, 

który jest ich domem, również i rodziną. 

Bogowie grozili, oni nadal trwają, 

w książkach zapisane, a dzieci czytają .