tęskno za ziemią

gdzie narodzony

sen przeminął

czas stoi w miejscu

przybyło lat tęsknota

budzi lęk gdzieś

w głębi naszych serc

odczuwam niepokój

gdzie mój dom z

dziecięcych lat

wracam pamięcią

zamglony obraz

zaciera ślady piach

zatruty w świecie

nie ma klimatu

nieznajome twarze

z niczym nie kojarzą się

toleruję to życie kocham ludzi

choć odwracają się ode mnie

mówiąc o mnie źle

zamykam oczy widzę w lustrze

stoisz obok mnie

jak anioł który wierzy w człowieka

prowadzi ku obrazom

ku wschodowi

by napocząć dzień

wrócić marzeniem

pragnę jak wędrowiec wody

by napić się

obmyć ciało mdłe

w moim domu