można w cofnięciu do przodu błądzić

w krainie zabawek budować słowa

z drzewa pod kloszem

owoce zrywać

a te na zewnątrz

wciąż ignorować

kolce różane okupić czerwienią

pokochać ogień co sponiewiera

tęsknotę uśpić

tym co przeminie

dźwiękom dać ciszę

za przyjaciela

na co wszak kwiatom zapach uśpiony

a stół nakryty obrusem z marzeń

wyśniłeś drogę

prostą lecz krętą

nadzieja pełznie

twej myśli śladem

czy tylko wiedzy sens jest ostoją

gdy kostka lodu widzi ocean

a wiatr rozwiewa

światło i ciemność

tam chleb spleśniały

ma kromkę nieba