Słowa

Stary skryba wypluwa słowa skrzydlate

Z pod szarych piór iskry się sypią

Słowo walczy ze słowem słowami

Wiatr niesie ich wysuszone nasiona

Z wiosną wyrosną złote słońca

I osty w cierniach martwą ciszą

Słonymi łzami w ziemię wsiąkną

Wielkie słowa ciałem się stają

Żywe ciało dudni martwą ciszą

Jego mowa sypie się srebrem

Mądrością kajdan milczy złoto

Słowami zaklęty jest kamień

Kamienie cicho smutno się skarżą

Wielkie mądrości opowiada sowa

Słowa słowa rosną jak drzewa

Kwitną mdłym zapachem i miętą

Owoce rozdają zielonymi rękami

Złote ręce czerwonymi sercami

Pięści wyciskają słowa czerwone

Słowa dzikie jak młode mustangi

Trzynogi fortepian udaje Pegaza

Spokojem i ciszą przemawiają

Szeptem niemych rąk i ciała

Samotne cierpią w skrytości

Ty do mnie mów sercem

Ja będę szeptał zaklęcia