małe istotki puszczają pąki i kłosy,

owoc puszczają drobniutki

będący dla zwierząt pokarmem,

cóż wam z tej pracy

cóż wam z tego trudu

obumarłe  łodygi nie zabierzecie do grobu

jako jeden z niewielu owoc wypuszcza pełny, ziarnisty

pełen kłos zboża najwyższy

a wy jak wszyscy łodygi wpuściliście

i jak chwasty do pieca wrzucone giną

a wy jak wszyscy wypuściwszy swój owoc niczym zpęcznieje

ginie umierając jak wszyscy

a tej co z nas ale nie z naszej wyrósł łodygi, pnie się do góry

muskuły napina, do góry się wznosi, i ginie