kiedy się cała rozłażę 

od marzeń, od marzeń, od marzeń 

i kiedy się cała odmieniam 

w marzeniach, w marzeń odcieniach, 

ty dziwisz się (cały - konkret) 

i rzecz ujmując ściśle 

dwa gesty - dól-góra - po brodzie, 

kwitujesz: ja w to nie wchodzę 

i spełniasz się w majsterkowaniu 

lub oczu nie spuszczasz z ekranu 

i wtedy nie jesteś marzeniem. 

lecz faktem, tak zwanym spełnieniem. 

i po co się, myślę, rozłażę 

w marazmie rozlazłym od marzeń? 

marzenie się samo zmienia 

w konkrety - nie do wybaczenia 

nad śrubką, nad netem, nad ti-vi. 

fakt, konkret (dziwnie mi) - żywy! 

z tych mrzonek, z miraży i bzdetów 

do kuchni i zbitych kotletów 

zagoni jak w kozi róg 

myśl: marzeniem wciąż przecież być mógł…!

_____________

* marzec 2015