Nie wiem, co się ze mną stało,

Ale od pół roku prawie,

Zamiast chodzić na imprezy,

Własną szafą wciąż się bawię.

I wyjmuję jej zawartość,

Segreguję w liczne stosy.

I wyliczam, ile warte

Starych ubrań nowe losy.

Z rana piorę i prasuję,

Z oświetleniem robię zdjęcia

I wystawiam na platformie,

Żeby były wprost do wzięcia!

Potem się przyglądam dziełu,

Które mi wystawą trąci;

Obrazami - suknie, bluzki…

Aż się od nich w głowie mąci!

Wszystkie piękne, prawie nowe,

Lecz bez metki, oczywiście!

Ekstra, super, odlotowe!

No i miały jedno wyjście!

By przekonać klientelę,

Cenę kilka razy zniżam.

Aż przeboje z mojej szafy

Wprost za bezcen ludziom sprzedam.

Czy więc szafę odchudziłam?

Wyczyściłam do dna wszystko?

Nie! Wciąż w niej jest ubrań wiele,

Bo kupuję już na livie.

Ten proceder dość przewrotny

Powyłączał mi zegary.

I tak siedzę i oglądam

Te zwodnicze czary-mary.

…

Czas spędzony w mojej szafie

Nie uważam za stracony…

…

Wciąga ubraniowa mafia,

Nic nie dając do obrony!

…