Miłość bliźniego może być dzisiaj postrzegana jako deficyt z kilku powodów, które wynikają z przemian społecznych, kulturowych i psychologicznych:

Indywidualizm i konsumpcjonizm .Współczesna kultura często promuje indywidualizm, sukces osobisty i rywalizację, co może prowadzić do zaniedbania wspólnotowych wartości, takich jak empatia i troska o innych. Konsumpcjonizm z kolei skłania do skupiania się na materialnych dobrach i własnych potrzebach, co odsuwa uwagę od relacji międzyludzkich.

Przeciążenie informacyjne i znieczulenie emocjonalne. Codziennie docierają do nas wiadomości o ludzkich tragediach, co może prowadzić do emocjonalnego znieczulenia. Ludzie stają się mniej wrażliwi na cierpienie innych, bo czują się przytłoczeni ogromem problemów, na które nie mają wpływu.

Zanikanie więzi międzyludzkich. W dobie technologii cyfrowych relacje twarzą w twarz bywają zastępowane kontaktami wirtualnymi, które są mniej głębokie i empatyczne. Brak bezpośredniej interakcji może prowadzić do spadku zdolności do współodczuwania.

Nieufność i lęk. Współczesne społeczeństwo jest często pełne nieufności, szczególnie w dużych miastach. Lęk przed manipulacją, wykorzystaniem lub odrzuceniem może powstrzymywać ludzi przed otwartością i okazywaniem miłości bliźniego.

Zmiana wartości społecznych. Wartości takie jak współczucie i solidarność często ustępują miejsca dążeniu do autonomii i samorealizacji. To może prowadzić do marginalizacji idei pomagania innym jako priorytetu.

Polaryzacja społeczna i polityczna. Podziały społeczne i polityczne tworzą bariery, które utrudniają postrzeganie innych jako równych sobie ludzi, godnych szacunku i miłości, zwłaszcza gdy różnią się poglądami.

Mimo to miłość bliźniego nadal istnieje i przejawia się w wielu aktach dobroci, pomocy i wsparcia. Kluczowe może być przypominanie sobie o jej wartości, zarówno w kontekście osobistym, jak i społecznym, oraz rozwijanie postawy empatii w codziennym życiu.