Chciałabym radośniej pisać?

bardzo...
chcę.
mieć...
Je, te...
te Słowa.
Pani...
na własność.

- na pewno, Pisarzu
- na pewno, Poetko

w ten sposób "dochodzi" - tylko Cierpienie...

piękne,
skromnością przebrane,
kobiece.

na własność...
te Słowa.
te, Je...
Pani.
mieć...
chcę.
bardzo...

- jak bardzo?, Krawcze
- nie mam pojęcia, Autorko

Chciałabym radośniej pisać!

Faktycznie poważnie ;)

Pytajnik raczej jest zbędny

Piękny wiersz z bardzo subtelnymi pierwiastkami egzystencjalnymi. Podzielam zdanie winter..., że pytajnik jest tutaj zbędny, skoro nie stosuje się w całym wierszu żadnych znaków interpunkcyjnych (przestankowych).

Bardzo dziękuję za cenne uwagi.oczywiście je wykorzystam.I za chwile spędzone przy moich tekstach:)Miłego wieczoru.

"nakarmić ściany tępym spojrzeniem

gasnących oczu" ciekawa fraza. Pozdrawiam :)

Znakomity tekst. Oby więcej takich tekstów! ;)

Wiersz piękny, pomimo, że jego smutek, przytłacza.

Nie da się radośniej pisać (patrz nagłówek), kiedy nic dla nikogo nie robisz.

Życie usensownia bliskość innych ludzi

Jeżeli jesteś /intelektualnie i fizycznie/ pełnosprawny,

twoja samotność

(patrz tekst, nagłówki - i ogólnospołeczny dzisiaj problem)


jest t w o i m wyborem,

nie narzekaj więc na jego konsekwencje /smutek, szept myśli, mur zapomnienia etc., etc./

Wystarczy zapisać się do chóru, do wolontariatu, na tańce latynoskie, pojechać na rajd rowerowy, zapisać do partii itp.

i już NIE JESTEŚ sam

Powszechny w literaturze współczesnej lament nad sobą i nad osamotnieniem -

to wyraz postawy roszczeniowej, która w wierszach /między wierszami/ przemyca oczywisty przekaz

Dajcie mi! Dajcie! Ja! Ja! Mnie! Mnie! Dla mnie! O mnie! Ze mną!

Dobre samopoczucie nie bierze się z kapelusza