stał na tej łące zupełnie bez celu

w nieprzyzwoitej odzieży

jak na stracha przystało

szeroko rozłożone ramiona zdawały się krzyczeć

patrzcie

to ja jestem

lubił zwracać na siebie uwagę

drażniły go figle zajęcze

zawzięcie tupał drewnianą nogą płosząc ich radość

bo to nie było jego

szczęście

nie lubiły go ptaki

czasem tylko zabłądził skrzydlaty opukać czoło i rozlać

dżwięk pusty

zagubił się biedaczyna wśród ludzi

nie odnalazł

w polu