Zewsząd krawędzie

krawędzie nie pasują do siebie

czyste relacje ostukują lekarskim młotkiem

czekają na reakcję łańcuchową

obszczekują całe wiadro smaru

Na dłoniach panoszy się bezwład

poroniona niechęć do każdej roboty

Krawędzie zewsząd

wszak jest jeszcze przed wschodem słońca

więc niby jak mają pasować do siebie

kiedy ten nieznośny terkot hulajnogi

było tak by tak było

tak tak tak

Krawędzie nie pasują

chodnikowi nie wystarcza utrwalić terkot

powielić hulajnogę

przypadkiem powielić coś z czymś

kogoś z kimś

Być czy mieć to też za mało

Tarzam się w radosnym poklepywaniu po plecach

wiem jak sięgnąć nosem w zimno

układać aż do znudzenia walkę na śmierć i życie

bijąc na odlew kawałek ciepłego koloru

moje wyuczone pokory passe-partout

brukuje piekło

samymi dobrymi uczynkami