budzę się z twarzą w dłoniach

marszczę czoło jak morze fale

gwiazdy mijają w świetle reflektorów

pęknięte lustra kłamią wzdłuż nerwów

myśli z piasku rozdają czas

mój się zatrzymał bez kuranta

może warto zamienić smutek

w grudki złota i rozdać w potrzebie

na drodze co ciszą się kłania

wyniosła brzoza leczy bielą troski

oddam co moje jeszcze ciepłe