Zachwycona westchnęłam :)

Faktycznie coś jest w tym tekście.

dziękuj dziewczyny,polecam się znowu :)

Taka stop-klatka w dobrym, krzyśkowym stylu :)

Tytuł "kołyska" - i cały wpisany w tę kolebkę wiersz! - to obraz stopniowego (patrz nagłówek cyklu) zasypiania/hibernacji w monotonnych amplitudach od lewa do prawa (i z powrotem dookoła Wojtek; "Na Wojtusia z popielnika iskiereczka mruga: - Chodź, opowiem ci bajeczkę! Bajka będzie długa. Była sobie Baba-Jaga, miała chatkę z masła - a w tej chatce same dziwy...Cyt! iskierka zgasła...")

To rodzaj jakiegoś zastygania - i zawsze z dala od kobiety-Matki, choćby była na wyciągnięcie dłoni. Psychologia wiecznego, uśpionego wewnątrz nas dziecka (Biblijne "obyście byli jako dzieci!") nie pozwala nam wydorośleć - i pójść dalej, nie oglądając się jak ta żona Lota nic tylko za siebie w kierunku kołyski.

Jeśli nie ma czym odciąć pępowiny - tę pępowinę należy odgryźć!