Do ukraińskiego przyjaciela list

Sergiu

pamięć moja nie wymazała dziecinnych

krwawych obrazów z czterdziestego

drugiego do czterdziestego piątego roku

gdy pod osłoną czarnego krzyża

szalał z okrzykiem smert lachom

opętańczy tryzub spod noża którego

szczęściem czy przypadkiem zostałem wyrwany

wymieszane z piachem i krwią ciała kości

prochy mych przodków rozwleczone

po uroczyskach przez dziką zwierzynę

w studniach przepastnych potopione

jak martwi umarłych mieli chować śnię

po lasach pod rodzinną Kamienną Górą

moi przodkowie w Kutach w Twoim Szumsku

w ziemi świętej poświęconej krwią  zostali

żal mi waszych dzieci i kobiet i mężczyzn

i tych sławnych chłopciw mołojców i

bezsilnie myślę czy masz kromkę chleba łyk wody

a mówiłeś mi niedawno że Ukraina to skała

i naród ukraiński jak zaciśnięta pięść

patrzę jak sobie ruski bojar poczyna

i pytam gdzie jesteś sierżancie Sergiju słyszę

jakby przez sen powtarzane niczym refren

i boję się wracać do swego dzieciństwa

- Wełyka  Ukraina wid Uralu do Lublina