STAMBUŁ

Więcej energii, czy magii w maleńkich czarkach mocnej herbaty, wypijanych z rana w sezamach licznych uliczek, obwiedzionych stertami śmieci z całego Bliskiego Wschodu? Czego więcej, rozkoszy, czy okrucieństwa, bogactwa czy nędzy, zapachu wonności czy potu wziętych w jasyr, w tych licznych pałacach?

Młode kobiety na ulicach nie zasłaniają już twarzy, stare za zasłonami chowają chyba nie to, co może być przedmiotem nieuprawnionego pożądania. Europa i Azja splotły się tutaj w  miłosnym albo śmiertelnym uścisku rycerzy     z mieczami jak sierp księżyca żądny władzy. Ulicami zgodnie spacerują wielbłądy, samochody, rowery, niedźwiedzie. Dobrze, że nie jestem blondynką. Nikt mnie nie podszczypuje w tramwaju, czy na ulicy. Nie wlepia we mnie czarnych oczu, którym nigdy za dużo zysku i rozkoszy w cieniu cesarza Konstyntyna i cesarzowej. Na głodnego czeka na ulicy ociekająca tłuszczem papryka nadziewana mięsem baranim i przyprawami wschodu.

Kto wie, czy rozklekotany autobus po tym wszystkim wytrzyma jeszcze żwirowe bezdroża i górskie zakręty w drodze do walczącej o wolność Bułgarii?