narwany w bukiet dotyk jabłoniowym światłem

w dłoniach jeszcze słońce a brwi oszronione

nie da się na później oddechem jabłoni

spada kwiat rwą w cwale godziny

rozgarniam trawe cicho nie znajdę nie uchronię

dzwon raz po raz udaja kuranty

południowym niebem wilgocią nabrzmiałym

nakrywam kwitnienie minut

zdejmuję sandały

wieczne pragnienie kwiatów

w dotyk zapisanych