na cykaniu świerszczy unoszę się 

w przeszłość zaglądając niebu do garnka 

jak co roku gotuje myśli do życzeń 

uśmiech przybliża łąki nad rzeką 

przypalone sierpniem do krzaków jeżyn 

tak lekko aż grawitacja ulegała chwili 

tak słodko aż czas zagubił rachubę  

Perseidy wpadały przez oczy do krwi 

nadając blasku ulotnym oddechom 

a słowa srebrzyły się w wodzie 

wiatr przytakiwał pośród drzew 

szepcząc po liściach życzenia 

zawołany po imieniu mrugam do gwiazd 

otarłszy nostalgię z policzka idę 

przede mną przecież długa droga 

świerszcze cykać będą nie raz 

2015.08.24