falami przychodzi tęczowa perspektywa

falami zwala się pozorna śmierć

dźwięk pęcznieje

błękitem oczu wzdycha do karminowych ust

złociście promienieje aż rozkwitające myśli

zielenią pną się do dawnej beztroski

dźwięk pęcznieje

granatem wybucha rozlewając żółć

czerwienią pokrywa zzieleniałą dotąd twarz

by implozją rozsypać ciszy mak

falami płomienie garną się by święcić

falami napierają by spalać na popiół

obraz przesyca się

słodkie malinowe słowa lepią świat

proste drogi do umeblowania z marzeń

słońce udomowione przeciąga się na chmurach

obraz przesyca się

gorzka nadpleśniała cytryna maśli się do łez

horyzont przywalony gruzem skarg

zegar kłuje głębiej niż do krwi

falami przez pryzmat nocy i dni

falami znikąd donikąd odświeżając sens

2015.10.06