Odpływam myślami na wyspy niczyje, 

gdzie nawet kalendarz lat nie chce odmierzać, 

a czas się spowolnił do chwili szczęśliwej 

i błogo zmęczony przystanąć zamierza. 

To tu chciałbym poznać tajniki powstania 

Wszechświata i wiedzy zdobytej odkryciem, 

i co tak naprawdę horyzont przysłania, 

niesprawność umysłu czy z wiarą współżycie. 

A ona wskazuje na ścieżki do prawdy 

jedynej i słusznej, od wieków uznanej 

za pewnik przyjęty przez ojców oddanych 

tradycji pokoleń – oświecenie złamie. 

Tu wciąż kontempluję nad sednem istnienia, 

tak skrzętnie, od wieków, skrywanym przed ludźmi, 

by z obserwatora w stoika się zmienić, 

co w drodze poznania się jeszcze natrudzi. 

Ciekawość wymusza zadawać pytania: 

co było, co teraz, co jeszcze przed nami? 

Po jasną odpowiedź ku mądrym się skłaniam, 

cymeliom przez wieki od wiedzy steranym. 

Od lat uwięziony pomiędzy marzeniem 

o wyspach niczyich a chwilą, co znika 

w głębinach niewiedzy – umysłu nie zmienię – 

w następnym wcieleniu nadzieją handicap.

Zbigniew Jaszczyk