Idzie komar na badanie,

pusto w brzuchu, przed śniadaniem,

taki wymóg by krew zbadać.

W gabinecie każą siadać:

- Tu Pan oprze swoją głowę,

da Pan rączkę, ja pomogę,

mówi miła pielęgniarka,

komarowi drżą kolanka,

pot po głowie rzewnie spływa

w oczach blednie, sił ubywa,

coś go dusi, coś go mdli,

boi się widoku krwi.